بخش چشم بودم. بخش خوبی بود. فکر نمیکردم ازش خوشم بیاد... اما انقد خوب بود که بهش کاملا فکر میکنم. مریضهای خوبی نبودن. اما وقتی میدونستی چی به چیه خوب R/O میکردی.
الان اطفالم. هنوز بخش شروع نشده استرس دارم. برخورد با بچه ها خیلی سخته و من هیچوقت همچین دیدی بهش نداشتم. خیلی سخته واسه کوچولوها آنژیوکت بزنی یا حتی فقط شاهد این صحنه ها باشی... بد بودنش وقتیه که مبینی انقدر بچه در اثر سرخجه مارزادی یا TORCH حالش وخیمه یا اینکه دچار فلج شل فولمینانت شده یا گیلن باره که خرد میشی وقتی نگاه نگران و در عین حال پر امید مادرو میبینی.... من هیچوقت اطفال نمیرم.... حالا که اولشه... اما این یه انتخابه....